heb jij dat ook:

• Dat constante schuldgevoel. Naar je kind(eren), je partner, je vriendinnen, je collega’s en je moeder. Omdat je het gevoel hebt dat je ze allemaal tekortdoet.
• Dat je jezelf vergeet. Of nou ja, niet vergeet. Maar jezelf gewoon geen tijd gunt. Geen tijd om langer dan twee minuten te douchen. Geen tijd om dat magazine te lezen. Laat staan tijd om eens een middag zonder kinderen te gaan winkelen.
• Dat je eigenlijk snakt naar even wat me-time. Even zonder kids. Even geen stapels was. En dat je, terwijl je dit denkt, al meteen de gedachte opspeelt dat je dit niet mag denken. Want een moeder mag zo niet denken!
• Dat je constant denkt dat het je niet goed genoeg doet. Zou je toch niet aan de biologische melk moeten? Of geitenmelk? En speel je wel genoeg met je kroost? En Engels, leren kinderen niet het gemakkelijkste een taal als ze jonger zijn?

hoe zou het voor je zijn als dat gevoel weg is?

Hoe zou het zou als je bovendien het gevoel hebt dat je het onder controle hebt?

waarom zou jij geen leven in balans mét kinderen kunnen hebben?

Voor de kennismaking krijg je van mij een paar korte vragen waarvan ik hoop dat je die voor mij wilt beantwoorden. Je hebt het immers al megadruk, dus dat half uur dat je voor mij vrijmaakt, daar moet je zoveel mogelijk uit kunnen halen. Toch?

vraag dan nu die kennismaking aan… why wait longer?